Hell, Monodramma per Soprano e Pianoforte

Componist Boudewijn Tarenskeen vond onlangs in zijn archieven een zeer beschadigde partituur terug met liederen in Renaissance-stijl, eveneens met teksten uit de 'Divina', die hij ooit voor theater schreef. Met moeite ontcijferde hij de restanten en monteerde ze tot een uitvoerbaar geheel, de ontbrekende passages, scheuren en vlekken integrerend in de nieuwe partituur.

Mede geïnspireerd door de weergaloze Javaanse sopraan Bernadeta Astari, een groot talent wier roots hij deelt, verwerkte hij oude Javaanse muziekstijlen in de nieuwe partituur. Het is muziek die zich het origineel koortsig tracht te 'herinneren', en die het publiek stapsgewijs deelgenoot maakt van de reconstructie van een verloren gewaand manuscript.

In de voorstelling is gezocht naar een manier om het genre 'recital' een rijker perspectief te bieden. Beginnend vanuit een recitalstand, de zangeres vlakbij haar begeleider, maakt ze zich gaandeweg los om tenslotte ver van hem te eindigen, het domein van de performance betredend, waar ze resoluut afstand neemt van 'De Liedkunst’. Het resultaat is een spannend samenspel, een strijd tussen de twee vertolkers, leven en dood, hemel en hel. Terwijl je allengs niet meer beseft wat boven en beneden is, wordt het optreden steeds fysieker.

Thema Het Einde